Wat is je volledige naam?
Hai! Ik ben Manon Kosterman en woon samen
met mijn vriend Lodewijk en viervoeter Rio in Amsterdam.
​Hoe zou jij jezelf omschrijven?
Een bezige bij die altijd op zoek is naar avontuur.
Gek is op het Bourgondische leven, gemaakt voor de zon
en met een gezonde dosis Braziliaans temperament
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
GIRLS LOVE 2 TRAVEL MANON KOSTERMAN
Werk je met beroemdheden?
Wij organiseren jaarlijks vanuit GirlsLove2Travel een groot event voor collega influencers. Dit jaar hebben we dat in samenwerking met Marketing Den Haag gedaan. Onze gasten bestonden uit influencers zoals Rutger Vink (Furtjuh), Jiami, Fitgirl Chris, Moshin op Wereldreis en Thomas Grinsven. We kennen deze influencers allemaal persoonlijk. Daardoor is het voor partijen zoals Marketing Den Haag interessant om een samenwerking met ons op te zetten. Wij kunnen er namelijk voor zorgen dat de influencers komen die voor hen interessant zijn.
Sociale media waaraan mensen je herkennen?
(Bijvoorbeeld: Je Instagram, Facebook)
​
Je kunt me vinden onder GirlsLove2Travel
Facebook: https://www.facebook.com/GirlsLove2Travel/
Instagram: https://www.instagram.com/girlslove2travel/
Twitter: https://twitter.com/GL2T
Website: www.girlslove2travel.com
Wat is je beroep?
Ik ben eigenaar van twee ondernemingen.
- GirlsLove2Travel - een online reisplatform. (functie: blogger/schrijver en head of clients)
- Macanics - een full-service systeembeheer bureau voor creatieve agencies. (functie: project- en clientmanager
​
Kost het werk je veel tijd? Werk je alleen, met een groepje, werk je voor een baan of voor jezelf?
Er gaat heel veel tijd zitten in het onderhouden van een online platform. Daarom is het heel belangrijk dat je er echt liefde voor moet hebben. Gelukkig zijn we bij GirlsLove2Travel met z’n drietjes. Mijn partners in crime Fieke en Viola hebben onderling onze taken goed verdeeld, zodat we ieder een eigen verantwoordelijkheid hebben binnen GirlsLove2Travel
Struggles
Ik heb een beetje een aparte struggle. Er zijn namelijk twee jongens in mijn klas. Van x weet ik dat hij mij leuk vindt, maar ik vind hem niet leuk. Ikzelf ben smoorverliefd op y, maar hij vindt mij niet leuk, dat hij me zelf verteld. Bovendien is hij aan het daten met een meisje uit een andere klas, en ik wil niet tussen ze in komen te staan. Mijn vriendinnen vinden x heel schattig en hij is ook wel knap; ze vinden dat ik hem een kans wil geven. Maar ik krijg y gewoon niet uit mijn hoofd. Help!
Liefs van een hopeloos kind
​
​
Nou, hopeloos ben je zeker niet! Hoewel ik je berichtje wel even twee keer moest lezen. Eigenlijk zeg je het zelf al een beetje: je moet y uit je hoofd zetten. Hij voelt niet hetzelfde voor jou en heeft zijn oog op iemand anders gevestigd. Hoop is soms goed, maar soms moet je dingen loslaten. Bovendien, aan onbeantwoorde liefde heb je niks! Natuurlijk is dit veel makkelijker gezegd dan gedaan, dus een beetje hulp kun je wel gebruiken. Misschien hebben je vriendinnen wel gelijk, en is x wel superleuk (en knap blijkbaar ;)). Ennuh… een voordeel: hij vindt jou in ieder geval wel leuk! Vraag hem een keertje mee uit, misschien wordt het wel de beste avond uit je leven. Succes!
ASK AWAY
Gossip Girl
Een vriendin van mij heeft me verteld dat mijn beste vriendin vaak over mij praat als ik er niet bij ben. We kennen elkaar al sinds de kleuterklas, maar zitten nu op een andere middelbare school en hebben ook andere vriendinnen. Ik vertel haar alles, waaronder veel persoonlijke dingen, waarbij ik ervanuit ga dat ze die voor zich houdt. Niet dus: ik kreeg laatst een vraag van iemand over iets wat ik alleen aan haar verteld had, maar zij blijkbaar ook tegen anderen heeft gezegd. Toen ik haar er naar vroeg, werd ze boos en zei ze dat diegene ons net zo goed gehoord kan hebben. Maar ik weet dat hij Duits volgt en op dat moment een toets had, dus ik weet zeker dat zij het heeft verteld, en niet alleen aan hem. Wat moet ik doen?
X Anoniem
​
​
Hey Anoniem! Wat gemeen van jouw vriendin. Als ze een goede vriendin was geweest, zou ze niet achter je rug om over je praten, laat staan persoonlijke dingen doorvertellen. En tegen je liegen als je ernaar vraagt, is wel heel zwak. Bedenk goed voor jezelf of je nog vriendinnen wil zijn met zo iemand. Jullie kennen elkaar al heel lang, en de kans is groot dat jullie op de middelbare school uit elkaar zijn gegroeid. Als je merkt dat ze weer over je praat kun je haar daar het beste mee confronteren. Liegt ze weer tegen je? Misschien kun je dan die vriendin die het je vertelde vragen om mee te gaan. Dan wordt het voor je vriendin moeilijker om het liegen vol te houden. Hopelijk biedt ze dan haar excuses aan, en kunnen jullie weer goede vriendinnen worden. Zo niet, better off without her!
Friendzone
Ik ben dit jaar goed bevriend geraakt met een jongen uit mijn klas, en ik ben er onlangs achter gekomen dat hij verliefd is op mij. Ik heb hem verteld dat ik een relatie heb en niet hetzelfde voor hem voel. Hiermee heb ik hem best wel pijn gedaan en ik ben bang dat ik de vriendschap heb verpest. Zeker aangezien ik niet helemaal eerlijk ben geweest; ik ben namelijk stiekem ook verliefd op hem. Mijn vriend en ik hebben de laatste tijd ook al best veel ruzie en één keer zo heftig dat het twee dagen uit was. Ik wil wel eerlijk zijn tegen hem, maar ik ben bang dat ik hem echt kwijtraak. Tips?
Liefs Elise
​
​
Lieve Elise, gevoelens overkomen je, daar kun je niks aan doen. Natuurlijk is het wel belangrijk dat je hier eerlijk over bent tegen je vriend. Zo te horen gaat het al langer niet zo lekker tussen jullie, en verliefd zijn op een ander is op zich al een reden om er een punt achter te zetten. Daarna kun je besluiten of je het gelijk aan je aanbidder vertelt of hier nog even mee wacht. Van de ene serieuze relatie in de ander springen is namelijk nogal wat. Succes!
Divorced
Vorige week hebben mijn ouders mij en mijn oudere broer verteld dat ze gaan scheiden. Dit kwam best als een schok, en zeker omdat mijn ouders altijd de ‘schattige verliefde ouders’ waren volgens mijn vrienden. En nu gaan ze ineens scheiden… Mijn vader zei ook meteen dat hij een huis gaat zoeken, zodat mijn broer en ik daar ook kunnen wonen. Ik weet eigenlijk niet eens of ik dat wel wil. Ik heb het nog aan niemand verteld. De meeste ouders van vriendinnen en kennissen en zo zijn nog bij elkaar, maar die van mij straks niet. Ik weet dat ik erover moet praten maar ik weet gewoon niet hoe.
Nina
​
​
Hi Nina! Wat ontzettend vervelend voor jou en je broer. Ook ouders kunnen niet meer verliefd op elkaar zijn en als ze dan uit elkaar gaan, is dat heel moeilijk! Dat jouw ouders gaan scheiden is natuurlijk al lastig genoeg en als je er dan niet over durft te praten, maakt dat het misschien nog moeilijker. Toch kan het wel een opluchting zijn als je er wel over praat. Zo kan je beste vriendin jou opvrolijken of er voor je zijn als je haar nodig hebt. Heb je er al wel over gepraat met jouw broer? Jullie zitten natuurlijk in hetzelfde schuitje. Vertel jouw ouders ook wat jij wel en niet fijn vindt, zodat zij daar rekening mee kunnen houden. Heel veel sterkte!
Op haar eenentwintigste begon Sophie Janse aan haar HBO Bachelor Creative Writing.
Zeven jaar eerder was haar leven echter heel anders.
"Mijn gevecht met anorexia begonnen toen ik veertien was. Mijn situatie was op dat een beetje bijzonder. Ik zat op een Vrije School, in een klas met drie jongens. De druk van het enige meisje zijn met tieners vol testosteron, was enorm. Ik had geen zelfvertrouwen en mijn lichaam werd ineens heel belangrijk en instabiel.
​
​
De stress in mijn leven werd vermenigvuldigd toen mijn ouders me vertelde dat het slecht ging met hun huwelijk. Daarnaast stonden we ook nog eens op het punt te verhuizen. Niet is mijn leven klopte. Ik begon te denken dat dingen misschien zouden veranderen of beter zouden worden als ik wat gewicht zou verliezen en mijn conditie zou verbeteren. Ik dacht dat dunne mensen een fantastisch leven hadden en dat ik dat ook kon hebben. Dus mijn goede voornemen voor 2009 was om op dieet te gaan. Ik ging minder eten; geen vetten, koolhydraten en zuivel meer, ik leefde op rijstwafels, appels en sla.
​
​
​
​
Toen ik gewicht begon te verliezen, werd mijn leven ineens meer de moeite waard. Eindelijk leek ik iets te bereiken. Een stem fluisterde in mijn oor, en hoe meer gewicht ik verloor, hoe luider die stem werd. Uiteindelijk was het alles wat ik kon horen. Niets was belangrijker dan voldoen aan de behoefte van de stem om gewicht te verliezen, en uiteindelijk perfectie.
Mijn gewicht daalde van 54 kg naar bijna 32 kg. Mijn haar begon uit te vallen, mijn huid ging kapot en bloedde, mijn botten deden pijn en mijn ongesteldheid was gestopt. Ik fietste tussen de 13 en 24 km om aan voldoende lichaamsbeweging te komen. Maar ik wilde nog steeds niet geloven dat ik dun genoeg was. Als ik in de spiegel keek, staarde een hoop blubber terug.
Toen mijn moeder erachter kwam dat ik niet meer ongesteld werd, nam ze me mee naar de huisarts. Die stuurde me echter naar huis met een dieet vel. Hij zei dat ik moest proberen meer te eten.
​
​
Uiteindelijk stortte ik in en kreeg ik een lichte hartaanval op de fiets, waardoor ik in het ziekenhuis belandde. Ik werd twee dagen op een hartmonitor gehouden, en vervolgens naar huis gestuurd met een dieetplan en de ‘simpele’ instructie om te eten. Uiteindelijk besefte mijn huisarts dat ik hulp nodig had. Ik kwam terecht bij Altrecht en werd doorverwezen naar Rintveld, een speciale afdeling waar ze eetstoornissen behandelen. Mijn behandeling van negen maanden bestond uit cognitieve gedragstherapie (CGT) sessies, een keer per week, en ik begon geleidelijk aan kleine hoeveelheden voedsel opnieuw te eten.
​
Mijn herstel was traag. Wat me echt geholpen om te herstellen was schrijven, en de consistente steun van mijn familie. Ik begon te schrijven over mijn ervaringen, en besefte dat ik wilde herstellen, zodat ik anderen kon helpen die kampen met dit probleem. Ik werd gaandeweg beter en kwam de dag voor mijn zestiende verjaardag thuis.
​
Ik heb een paar terugvallen gehad, maar nu, vijf jaar later, ben ik volledig hersteld, met weinig langdurige effecten. Hoewel ik ben gediagnosticeerd met het vroege stadium van osteoporose (botontkalking), is mijn ongesteldheid teruggekomen, dus kan ik kinderen krijgen.
​
Ik voel me nog steeds vaak depressief, maar schrijven over mijn ziekte helpt me eroverheen te komen. Ik eet gezond en doe lichaamsbeweging voor mijn plezier, niet omdat het moet.
​
Sprekend uit ervaring, weet ik dat je moet praten over je gevoelens met je ouders, vrienden of arts, als je zoiets meemaakt. Hoe onbelangrijk je ook denkt dat je problemen zijn of zouden kunnen zijn. Het is van vitaal belang om depressieve gevoelens te uiten; dingen worden alleen maar erger als je ze opkropt, en dit kan leiden tot grote gezondheidsproblemen.
Streef ernaar om elke dag te beleven alsof het je laatste is en laat je niet onderwerpen aan anorexia. Probeer het te verslaan voordat het jou verslaat, en onthoud: er is altijd hulp.”
“Als ik in de spiegel keek, staarde een hoop blubber terug”
''Onthoud er is altijd hulp.”